Ik zag haar voor het eerst in de grote tent van een kermis in een nauwsluitend glimmend pak. Ze keek me niet alleen aan maar wilde ook met me vrijen bleek later. Nadat we elkaar daarna meerdere malen hadden bezeten, trok de kermis verder.
Ik herinnerde mij de plek waar ze door een vroegere minnaar was gebeten nog heel goed. Een plek in haar linkerzij.
Jaren daarna droomde ik dat ik haar weer wilde zien. Ik kwam in een vreemdsoortig kronkelsteegje. De gladde glibberige wanden leken te ademen en de ronde keitjes, die vroeger in mooie patronen lagen, waren nu lukraak verspreid. Sommige keitjes maakten holtes in de wanden waar water uitkwam.
Ik was zeker op de verkeerde plaats. Ik moest maar omkeren.
‘Nee, nee, zei een honingzoete stem. Je moet naar de jongen die je zal proberen te bedriegen. Net als de vorige keer…’
Ik liep verder.
Telkens uitglijdend stond ik opeens voor de textielhal die nu op een grote tent leek. Helemaal achterin was een jongen bezig rollen netjes naast elkaar te stapelen. Hij leek mij niet opgemerkt te hebben, maar ik wist dat dat schijn was.
Na een poos maakte hij een rol los, stak een stok in de lus onderaan en stak het geheel in de hoogte. Het was de vrouw, die ik zocht, maar zonder het litteken in haar linkerzij.
Hij liep nu naar mij toe. Vlakbij gekomen nam hij een schaar en knipte de strook van haar voeten er af en stak mij die toe.
‘De volgende keer verder, tot je haar helemaal hebt… als lap.’
Hij rolde de strook op en overhandigde die mij.
‘Als zo’n vrouw je heeft toegelaten weet je pas wat liefde is,’ zei hij met verstikte stem.
‘Maar je hebt alleen een verminkte herinnering ontmoet, dwaas,’ zei ik.
Hij keek me ongelovig aan en begon te lachen.
‘Natuurlijk, zo’n ontkenning hoort erbij, maar ik heb haar ervaren, en jij…’
Ik keerde me om.
‘Je weet toch waar het om gaat, klonk het nu vanuit de verte. Je moet beseffen dat verlangen en wat er werkelijk plaats heeft, twee verschillende zaken zijn?’
De droom, de vrouw, de textielverkoper, allemaal een hallucinatie? Wat was waar…?