Sterrelaan, e-mail aan een leerling
Beste A.,
Dank voor je bericht. Er zijn verschillende mogelijkheden om de omstandigheden waaronder we mediteren zo te wijzigen dat we minder vanuit ons denken opereren.
Maar hoe goed we het ook indelen, als we niet alles wat in het zitten plaats heeft en in de pauze, onze volle aandacht geven, helpt het niet.
Meer zitten, minder praten, is een remedie vanuit je lichaam die pas na jaren werkt. Ze werkt zeker, maar blijft vanuit het onbewuste gestuurd.
Voor mij was ze te langzaam, zoals ook de Koan, die je door een ander wordt opgegeven.
Niet aflatend is het besef dat je niet alleen alles bent wat je halfbewust ervaren en tot je genomen hebt, maar nog meer dat andere, waarin je geboren werd en sterft als je lichaam mét al zijn ervaringen weer uiteenvalt, en alleen de flauwe herinnering aan het samenvallen met het gekende en het omvattende overblijft.
Dit is wel een lange zin, maar je kunt er geen woord van missen.
Is het eenmaal duidelijk dat je bewustzijn met zijn onrustige, vergankelijke basis niet veranderd kan worden, maar alleen bewust opgenomen worden in het andere, dat de schepping en alle werelden in stand houdt, dan word je vanzelf, zonder inspanning, op de weg gehouden.
Zelfs als je het een paar jaar vergeten bent, roept het je terug naar waar je opzij stapte.
Dit is een ervaring die in de loop der jaren steeds sterker wordt. Ze komt van de andere kant, buiten jouw inspanning om, die noodzakelijk van je tijdgebonden ‘ik’ is.
In crisis-situaties kan ze je ontvallen, maar één moment van niet-doen is voldoende om ertoe terug te keren.
Wil je het bij de eerstkomende Sterrelaan aan de orde stellen. Het is maar één vraag die je bij de hand kan nemen.
Dank je wel, en tot ziens, Maarten.
naar boven