Eefde december 1986 | Dinsdag
Epiloog
[download]
Hoewel het nu de laatste keer is dat wij met elkaar een gesprek hebben, doe ik net alsof dat niet zo is en of we morgen en overmorgen weer doorgaan. Zo voel ik het ook. En zo is het ook eigenlijk. Wij brengen altijd scheidingen aan van komen en gaan, maar de processen waar het om gaat, die gaan door, ook als we niet bij elkaar zijn, althans, als we intens genoeg met elkaar geweest zijn dan zijn dat processen die doorlopen.
En daar kunnen we ook wel wat aan doen, dat het door blijft lopen. En dat is ons eigenlijk herinneren hoe we waren toen we hier met elkaar waren. En dat helpt je strakjes als je weer in je baan staat – en dan zullen er honderd en een afleidingen zijn en storingen zijn – om even terug te voelen in jezelf hoe dat is, om werkelijk te luisteren en werkelijk te spreken.
En daarom ga ik verder met waar we gisteren toch eigenlijk in gestrand zijn, en dat is die vraag van Rie, die zegt: ja, toen ging ik naar buiten toe, en ik was toch eigenlijk aldoor in gedachten.
En dat is natuurlijk een heel oud thema dat altijd speelt. Waarom zijn de gedachten er – en daar kunnen we een heel verhaal over houden, maar het is belangrijker: hoe zouden ze wel eens op kunnen houden. Zodat je inderdaad gereed bent om dat wat er binnenkomt, dat wat zich voordoet, echt tot je door te laten dringen.
En dan doet zich merkwaardigerwijze dezelfde moeilijkheid voor die wij met al die lichaamsoefeningen hebben. Dat is namelijk dat wij eigenlijk niet waarnemen, maar alleen onze reactie op wat er gebeurt ervaren.
Dat is heel interessant om eens voor jezelf te proberen om zo’n gedachtespinsel wat zo door je heen loopt, naar aanleiding meestal van iets wat er buiten je gebeurt, om dat te volgen. Wat wij opmerken dat is dat die gedachte tussen het ervaren en onszelf zit. En dat merk je op en dat vind je vervelend. Maar we merken eigenlijk niet de gedachte op. We weten daar kleine stukjes van, maar de gedachte merken we niet op. En omdat we die gedachte niet opmerken, loopt hij door, keert hij terug. Want alles wat er is, zowel buiten je als binnen je, wil gezien zijn, wil opgemerkt zijn. Dat is met een gedachte ook zo.
Als ik het nu zo vertel, dan geeft dat al aan hoe je ermee om zou kunnen gaan. Dus niet ertegen vechten, niet het wegzetten, niet technieken verzinnen waardoor je er buiten komt, maar juist rustig er naar kijken.
NB Hierna volgt een interruptie van een deelnemer en begint het gesprek, wat niet verder opgenomen is.
<< Terug | Eind