Geen antwoord – je doet het of je doet het niet.
Als je begint hoop je veel te bereiken, of verlost te worden van problemen. Heb je het enige jaren gedaan dan blijkt dat een misverstand te zijn.
Dan stop je of gaat door. Soms omdat je het al een tijd deed – het is zo gek om er dan mee op te houden – soms omdat je merkte dat er iets heel anders aan de hand was, onvoorzien en niet passend in alles wat je kende. Het was er en gaf aan alles een zin en verdween weer toen je erover ging denken.
Soms herhaalt het zich. Je weet dat het z’n eigen tijd kiest en laat het zijn zoals het wil.
Als anderen er naar vragen kun je alleen zeggen dat het voor jou zin heeft, maar dat het zich op geen enkele manier laat vertalen in begrijpelijke voorstellingen.
Je kunt hoogstens zeggen, dat als je het belangeloos doet, er iets kan gebeuren dat je hele leven verandert, maar of dat gebeuren zal weet je ook al niet.
Nog enige jaren verder wordt je er heel laconiek over – je weet het niet. Toch ga je ongestoord verder omdat het voor jou het enig zinnige is. Een enkele voorwaarde is je duidelijk geworden: aandacht geven aan alles wat je tegenkomt, ook in jezelf – meer niet.
Toch blijkt dit genoeg te zijn.
Maarten Houtman