Je adem gaat, de energie stroomt,
de wolken drijven stil voorbij
vanwaar, waar naartoe.
Is dat voldoende? Of wil je toch weten?
Wat? Vanuit die spleet van het voorlopige?
Dat je voorlopig bent in die rimpelloze oceaan van het altijd gebeurende, weet je toch.
Stil, alleen, is het er.
Maarten Houtman