Het kostbaarste is niet in de gedachten en gevoelens van de mensen noch in het geweld van hun poging het te veroveren of nabij te dwingen.
Plicht, dwang, inspanning en lering zijn gehaaste voorbijgangers, die er rusteloos omheen trekken zonder het te zien.
De sterren, de ochtenddauw en het ruisen van de zee verhalen ervan zonder zich erom te bekommeren of het je hart bereiken zal.
De monnik ontvangt het als z’n doel hem ontvalt, de leek ontdekt het ongewild en vergeet het weer in de onrust van z’n denken-voelen.