Weekend oktober 2004 | Zondagmorgen
Inleiding [download]
In een persoonlijk gesprek vroeg I. me hoe het toch zat met de discipline. Ze had gemerkt dat het het beste werkte als je op vaste tijden ging zitten, en dat je dat niet naar willekeur ging veranderen, want dan werkte het minder goed. Maar ze merkte ook dat ze soms gewoon eigenlijk niet kón zitten. En dan bleef ze wel zitten, maar ja, dan heb je die beroemde kwestie van dat je jezelf dwingt tot iets.
Ja, hoe gaan we daarmee om. Eigenlijk net als met alle andere dingen, je moet discipline de gelegenheid geven om zich te nestelen in je. Dat betekent dat je, the time being, dat je elke keer als het niet gaat op dat vastgestelde uur, of uren, gewoon opstaat, en onthoudt dat het eigenlijk nog gebeuren moet. En dan iets gaan doen waar je al je aandacht vanzelf bij je hebt. En dat heb je meestal wel. Als je nog een baan hebt, dan is dat een beetje moeilijk. Maar je hebt niet aldoor een baan. Dus je kunt ook zeggen: ik laat het dus, ik houd het in mijn achterhoofd om het te doen. En dat is een proces wat langzaam verloopt.
Maar op den duur ga je merken dat die discipline, die van binnenuit komt, die dus niet door jou vastgesteld is, maar die van binnenuit is, dat die komt.
Dat is net zoals met je lichaam. Je moet jezelf in staat stellen om vriendjes te worden met je lichaam, zodat je alles wat dat lichaam te vertellen heeft, hoort. En dat er zodoende in dat gesprek met je lichaam – en dat is eigenlijk ook zo met de discipline – vanzelf iets ontstaat dat specifiek bij jou hoort. En daar gaat het er om, dat we onze eigen weg ontdekken.
Dat geldt dus ook voor discipline. En discipline is een veel omstreden onderwerp.
Ik hoorde van A. ook nog bij de koffie over het joggen. Hij heeft aan zijn pols een metertje wat de hartslag aangeeft. En dat gaat allemaal prima, totdat hij een medejogger ziet en dan slaat het metertje uit. Dan komt de prestatie dus om de hoek kijken – heb ik het goed vertelt?
Altijd eigenlijk hetzelfde, dat je gaat merken dat zodra ‘ego’ een kans krijgt om zich in het proces te mengen, dan doet hij het onmiddellijk.
En dat geldt ook voor de discipline. Je hoort allerlei verhalen erover, maar ga maar je eigen weg, ga maar onderzoeken hoe die discipline zich in jou wil nestelen. En ‘nestelen’ betekent dus een vriendschappelijk iets, dat is niet iets wat je afdwingt, maar iets wat ontstaat in vriendschap.
Nou, meer had ik vanochtend niet. Het is veel, hoewel het weinig woorden zijn.