Aan het begin van de vorige 5-daagse in juni ’80 schreef ik: “de enige bindende regel is: alles zo aandachtig mogelijk doen”. Het duurde toen 3 dagen voor de draagwijdte van deze regel werd beseft. De 4de dag was er een bewust zwijgen en meer aandacht voor alle handelingen die anders onbewust verlopen. Denk bv aan, zitten, lopen, bewegen, praten en reageren. En hoe ervaren we?
Deze tweede 5-daagse wilde ik proberen dat proces van bewust-doen sneller op gang te brengen door de ‘doe-het-andere’ oefening (op papier krijg je een aantal aanvullende oefeningen op Za-Zên, w.o. deze).
Bijvoorbeeld je wilt wat gaan zeggen; het dan niet direct doen en eerst in jezelf nagaan water eigenlijk aan de hand is; iemand kijkt je verwachtingsvol aan – niet direct met je bewustzijnsfragment van dat moment reageren, maar tot je laten doordringen van waaruit je wilt reageren.
Al met al een kunst die veel oefening vraagt.
Je zult merken dat je op een bepaald ogenblik snakt naar je gewone reactiepatroon. Laat je dat toe, dan sta je er toch anders in. Je hebt een minuscuul deeltje van het grote reactiepatroon gezien. Je reactiepatroon: het taaiste netwerk ter wereld, verstevigd met gewoontevezels en meestal onopgemerkt!
Is deze 5-daagse het begin van het begin van ervan loskomen?
De meest ontspannen uren zullen ongetwijfeld de voorbereidende Tai-Chi oefeningen zijn waaraan we ons, onder de kundige leiding van Epi van de Pol, kunnen vernieuwen! In het Za-Zên behoeven we ons alleen maar bewust te worden omdat we dan alleen met onszelf en een enkel geluid buiten ons te maken hebben. In het gewone doen zijn er veel meer zaken aan de orde. Dáár zonder gewoontereacties zijn zal zweet kosten. Denk maar aan het praten bij de koffie, het eten, wat je denkt en doet met elkaar en alleen. En de terugkerende stemmingen. Het loslaten van de dag als je gaat slapen. Ook hier weer het begin van het begin?
Inleiding voor de 5-daagse van 17 t/m 22 juli 1981 te Bloemendaal.