Houtskool op papier,80x110cm
Is er ruimte in je bewustzijn voor het opnemen van nieuwe indrukken?
Natuurlijk, denk je, maar heb je dat wel eens nagegaan? Zomaar op een willekeurig moment dat je aan het kijken, luisteren of praten was?
Dat blijkt een wonderlijk experiment te zijn!
Het valt je op dat er een heleboel dingen tegelijk gebeuren, die je niet voorzien had.
Je had je tenslotte voorgenomen dit of dat te doen, en nu heeft er ongevraagd nog veel meer plaats.
Het blijkt niet gemakkelijk te zijn te kijken naar wat er allemaal gebeurt en het is haast onmogelijk te zien waar het nieuwe terecht komt en hoe het er uitziet. Maar het is wel boeiend, zo zelfs dat je je niet meer afvraagt of er wel ruimte genoeg is voor het nieuwe, maar dat je je vanzelf verdiept in de steeds grotere veelheid van werkingen die zich ontvouwen.
Je kunt er namen aan geven, die je gehoord of gelezen hebt, of waarover de leraar iets gezegd heeft, maar dan krijgt het tegelijk iets mufs, alsof het iets van lang geleden is en niet meer met jou en de wereld om je heen te maken heeft.
Dan maar alles vergeten wat erover gezegd is en alleen verdergaan.
Je weet niet eens waar je uitkomt noch of dat de moeite waard is, maar het is blijkbaar niet anders.
Het is ook duidelijk dat niemand het voor je kan doen omdat er niemand zo in je zit als jij zelf en zelfs als er een wakkere luisteraar zou zijn dan vertaalt die het naar wat hij/zij zelf gevonden heeft, dus…
Er zelf mee bezig zijn voelt ook goed, je behoeft nergens aan te voldoen en gaat je eigen weg, waar die ook naartoe mag lijden.
03-08-2002