Wat je ook over meditatie gehoord hebt, begin heel eenvoudig alsof je nog van niets weet. Niets weten maakt ontdekken mogelijk.
Alles wat je meent te weten blokkeert het.
Hoe ontdek je hoe je bewustzijn werkt? Door het te onderzoeken terwijl je je gewone leven leeft :
denkt, voelt, luistert, kijkt, werkt, boos of blij bent, liefhebt of haat, drinkt, eet, slaapt, en nog veel meer waar je nog maar nauwelijks kennis mee hebt gemaakt.
Als je probeert te beseffen wat er allemaal in je gebeurt in je gewone leven, merk je al gauw dat dat niet lukt.
Je bent je eigenlijk alleen bewust van wat je aan het doen bent, of van wat je ervan afleidt.
Je beseft niet dat je tijdens je werk vaak aan andere dingen denkt en dat je daardoor van stemming wisselt, zonder aanwijsbare oorzaak.
Probeer het maar. Een half uur is voldoende om er je bewust van te worden. Daarom begint men van oudsher heel eenvoudig: Je gaat voor jezelf zitten op een rustige plek in je huis, of buiten (als je daar tenminste niet gestoord wordt).
Je merkt dan al gauw dat je zó moet zitten, dat je lichaam niet steeds weer aandacht vraagt doordat er ergens spanningen of ongemakkelijkheden zijn.
Ook je adem moet z’n eigen rustige ritme kunnen vinden.
Maar het belangrijkste blijft dat je beseft dat je aan deze lichamelijke voorwaarden moet voldoen, om te kunnen ontdekken hoe je leeft. Als je dat beseft zul je van de oefening die maar een voorwaarde is nooit een hoofdzaak of prestatie maken!
Er zijn velen die jaren doorbrengen aan het steeds volmaakter kunnen zitten en die dan niet merken dat als je van een voorwaarde een hoofdzaak maakt, je het ontdekken uitstelt – tot wanneer? Tot het leven je wakker schudt door verdriet, verlies, verlaten worden, of door een levensbedreigende crisis.
Meestal probeer je je dan van dat conflict te ontdoen zonder te ontdekken wat het je te vertellen heeft, terwijl iedere situatie juist een diepgaande betekenis heeft!
Bij een goede leraar, die je werkelijk wil helpen dat zelfonderzoek zo efficiënt mogelijk te doen, kun je over de houding, de adem, spanning en ontspanning, meditatief lopen en bewegen, alles te weten komen, zonder je op de zijpaden van het presteren te begeven.
Zo’n leraar kan je ook helpen met de meest voorkomende misinterpretaties van wat je al doende tegenkomt. Misinterpretaties die voor het grootste deel voortkomen uit je fragmentarische ervaren, waarin het belangrijkste wordt overgeslagen.
Mediteren is dus eigenlijk wakker worden in de werkelijkheid van het directe waarnemen, buiten je oordelen om, die anders iedere ervaring vervormen, d.w.z. pasklaar maken voor jouw vernauwde kijk op de wereld én op jezelf.
In direct waarnemen zijn feiten en moeilijkheden, geen problemen.
Wij maken van feiten en moeilijkheden problemen.
Moeilijkheden zijn buiten ons. Problemen in ons.