Leed

Lijden is overal, ver weg in vele continenten, dichtbij, minder opgemerkt.
Wat kun je er aan doen? Geld geven voor hulp. Dat is altijd te weinig, en alle hulp in voedsel en medicijnen maakt ze steeds meer afhankelijk van ons.
Het is blijkbaar een diepergaand proces, misschien wel over jaren waarin ze met onze hulp de gelegenheid krijgen hun eigen creatieve en inventieve oplossingen te vinden. Dan kunnen ze hun zelfvertrouwen en eigenwaarde hervinden.
De moeilijkheid blijft dat we dat vertrouwen over jaren moeten behouden, ook als de eerste tijd er maar weinig lijkt te gebeuren.
Dan is het nodig je te herinneren dat in je eigen omgeving die dieper gaande aanpak ook nodig was. Dat je telkens moest uitleggen hoeveel gezichten die onbewuste afhankelijkheid heeft. Dat je pas je mogelijkheden hervindt als je alle snelle schijnhulp hebt doorzien.

Leed zal blijven, maar je antwoord neemt de machteloosheid weg. Die stap blijft nodig, in het grote gebeuren en in het kleine, heel dichtbij van mens tot mens.