…ik zie niet eens de bomen en de velden, terwijl ik er middenin ben, maar zie
mijn gedachten over andere dingen of
mijn gedachten over waar ik middenin sta
ik herinner me dat je zo geconcentreerd
kunt blijven kijken dat je alleen maar kijkt
terwijl ik dat doe zijn er alleen nog maar
de bomen en de velden zonder betekenis
alsof ik wat me zou kunnen raken
er bij voorbaat heb afgepeld
blijft over het verder lopen, alsmaar verder zonder doel, alleen maar om te lopen,
dom te zijn, te bewegen, te voelen dat ik leef en kan doen zonder er iets van te vinden
dat zou genoeg moeten zijn, maar is het niet
ik loop en loop, tot ik moe stilsta middenin,
er is niet meer.