Of het nu goed gaat of slecht, de wereld gaat gewoon door, ook jij en ik, zelfs al willen we het niet. Dat is toch gek. Hoe komt dat?
Dat vraagt onderzoek en durf, zoals je wel merken zult.
Je hebt je al heel lang laten leven door je reacties op wat zich voordoet. En die reacties liggen vast, niet opgemerkt. En als je ze wel opmerkt? Dan hebben ze niet meer die vanzelfsprekende kracht als eerst. Soms moet je er zelfs om lachen.
Maar zijn ze dan weg? Nee, natuurlijk. Maar je gaat wat aldoor in je plaats heeft belangrijk vinden. Dat is het keerpunt. Je aandacht is verschoven.
Hoe het verder gaat zie je wel. Je aandacht blijft immers bij wat er aldoor gebeurt. Soms word je er doodmoe van. Dan ga je iets leuks doen. Dat gevoel voor het aandachtig volgen komt vanzelf terug.
En als je in je baan bezig bent? Dan weet je uit je praktijk thuis, dat je geduld moet hebben voor straks. Die verschoven aandacht blijft, ook als je het niet direct kunt toepassen.